Dous anos para a reprodución asistida

Noticia da Voz de Galicia, Domingo 7 de Xuño do 2015

Gráfica da Voz de Galicia

  Unhas cincuenta mil parellas galegas sofren algún problema de esterilidade. Moitas acoden ás unidades de reprodución asistida, pero  danse de fuciños cunha barreira administrativa: as listas de espera intimidatorias . No caso da fecundación in vitro (FIV), a lista de espera de Vigo (no Chuvi) é de 22 meses. As citas chegan ata decembro de 2016 pero "xa hai oitenta parellas esperando a apertura da axenda de 2017", di o responsable desta unidade de Reprodución Asistida. Este dato concorda co que sucede no resto do Estado, cunha media de 406 días de espera para a FIV.
   En Vigo non hai demora para as primeiras citas co xinecólogo, pero non sucede o mesmo en A Coruña (no Materno), onde unha paciente pode tardar un ano dende que pide a cita co especialista. Sen embargo neste hospital é mais doado a canle da FIV, cun só un mes de espera.
  En Santiago de Compostela (no Chus), a espera para a FIV é dun ano, e case non hai demora para a primeira cita.
A todos estes problemas da demora hai que engadir  un problema máis, a normativa que regula en España a reprodución humana asistida pois establece uns topes de idade. Na sanidade pública dispón 40 anos para a FIV e 38 para a  inseminación artificial de doante.
  Moitas mulleres atópanse con dous problemas: a idade avanzada  para ter fillos e listas de espera de casi dous anos. Poderíase argumentar que as mulleres deberían acudir antes ás unidades de reprodución, pero non é doado: a lei establece que para acreditar unha infertilidade hai que pasar por tres abortos consecutivos, dous para maiores de 38 anos.
  Cal é a solución ante os problemas coa maternidade, listas de espera e barreiras normativas?
Acudir a clínicas privadas xa que o límite de idade está en 50 anos e non hai demora. O prezo medio  da fecundación in vitro en España é de 4.542 € aos que hai que engadir 1.472 da medicación  que a veces hai que duplicar e ata  triplicar. Si se decanta  un por un tratamento de ovodonación, a media ascende a 6.508 €.
  Os pacientes, en xeral, falan maravillas dos profesionais públicos destas unidades e sinalan pola contra a falta de recursos como causa do atasco burocrático. Os profesionais coinciden con esta explicación e reclaman recursos ante unha demanda crecente.

descubren a causa do envellecemento

Si despregamos o ADN contido dentro do núcleo dunha célula (o corpo humano ten arredor de 37 billóns de células distintas), mediría case dous metros. Si se desrlegaran todas as moléculas do corpo, teríamos una lonxitude equivalente a 14 veces a distancia entre a Terra e o Sol. Esto non acontece grazas á dobre hélice pregada e compactada en paquetes herméticos que actúan como unha centralita que controla a actividade dos xenes.

Grupo de investigadores

Un grupo de investigadores do Instituto Salk (California) e da Academia de Ciencias de China, dirixido por Juan Carlos Izpisúa Belmonte, estuda o proceso de envellecemento. A causa no Síndorme de Werner ( patoloxía xenética que provoca unha vellez acelerada e a morte entre os 46-48 anos) é o déficit no funcionamento dun xen, o WRN, que xera unha proteína encargada de manter en estado perfecto a estrutura e a integridade do ADN. A súa mutación provoca unha alteración no empaquetado do xenoma, denominado heterocromatina, o que provoca o envellecemento. Este descubremento podería levar no futuro a previr e tratar enfermedades como alzhéimer, osteoporose….(enfermedades propias da idade).

O investigador Juan Carlos Izpisúa Belmonte di: «Nuestros resultados muestran que la mutación genética que causa el síndrome de Werner provoca la desorganización de la heterocromatina y que esta interrupción del empaquetamiento normal del ADN es un motor clave del envejecimiento.La investigación tiene implicaciones más allá del síndrome de Werner, ya que identifica un mecanismo central del envejecimiento que se ha visto que es reversible».

Como se chegou a esa conclusión?, os investigadores crearon un modelo do Síndrome de Werner mediante unha nova tecnoloxía de edición de xenes ca que se eliminaba a proteína en células nai humanas. Esto permitiu observar no laboratorio o envellecemento rápido das células. As células resultantes copiaban a mutación xenética detectada nos pacientes reais que sufrían o trastorno xenético. Logo comprobaron que a supresión do WRN alteraba a estrutura da heterocromatina. Os científicos determinaron con gran precisión como a mutación do xen WRN provoca o caos celular.

lentes de contacto para ver na escuridade

O doctor Zhaohui Zhonghan liderou, xunto con Ted Norris, un equipo de investigadores que desenvolveu un modelo que posibilita incorporar ás lentes de contacto uns sensores infravermellos, o que permitiría ao individuo ver na oscuridade total.

Esto é posible grazas ao grafeno, un material revolucionario, formado por carbono puro cos seus átomos dispostos nun patrón regular hexagonal. É un material moi lixeiro e flexible, este material é duascentas veces mais lixeiro que o aceiro e a súa densidade case a mesma que a da fibra de carbono. 

Entón a idea dos científicos é aprobeitar a súa livinidade para incorporar ás lentes de contacto uns sensores de grafeno que detectan a luz medindo o comportamento de electróns e os cambios que producen entre as dúas capas necesarias deste material debidamente separadas por un illante. Así os sensores poden detectar o aspecto de luz íntegro, incluindo os raios infravermellos.

O grafeno levou aos seus descubridores a gañar o premio nobel de física no ano 2010; é considerado tan revolucionario como o plástico no século XX. É moi similar ao grafito, pero nunha lámina dun átomo de espesor. Unha lámina dun metro cadrado pesa tan só 0,77 miligramos. Grazas á súa flexivilidade e elasticidade podeíanse crear móviles flexibles e novos preservativos moito máis finos e resistentes que os actuais. Outras utilidades sería: crear pantallas táctiles flexibles, unha armadura moito mais eficaz que os chalecos antibalas, un sensor para cámaras mil veces máis sensible á luz, pintura para casas que absorbe enerxía ou super-baterias....

Grafeno material

Aracnofobia

A aracnofobia é o asco ou fobia as arañas, esta fobia é bastante común e según un estudo recente ten unha causa xenética.

Pénsase que xorde miles de anos atrás en África, cando moitas especies velenosas convivían cos nosos antepasados, que máis tarde poboarían o Vello continente.

Joshua New, principal autor deste estudo, explica que estes seres humanos estaban en continuo risco de atoparse cun destes arácnidos, que a pesar de non ser todos mortais, causaban grandes efectos daniños que te deixaban exposto a calquera depredador.

Esta investigación convocou a douscentos cincuenta e dous voluntarios que foron sometidos á observación dunha serie de imaxes. As reaccións, cando aparecía a imaxe dunha araña, eran moi rápidas pero normalmente dubidosas ou pouco claras e para nada semellantes ás reaccións involuntarias como o medo ou a repugnancia.

Jon May, profesor de psicoloxía, suxire que non está codificado no ADN senon que se desenrola a través de condicionantes sociais. Por exemplo, se un bebe observa como seus pais ou irmáns reaccionan con repugnancia ante a presencia dunha araña, el reacionará igual.

a revolución de 2.636 xenomas

                                                             Noticia EL MUNDO Xoves 26 de Marzo 2015

Case quince anos despois de que Tony Blair e Bill Clinton anunciaran o primeiro borrador do xenoma humano, publícase un traballo único de catro estudos levado a cabo por investigadores islandeses. Estes investigadores secuenciaron o xenoma de 2.636 individuos islandeses.

Ivo Gut, director do centro nacional de análise xenómico, define este traballo como revolucionario e impresionante. Este experto di que se trata dun traballo que terá consecuencias prácticas nas que se axudará no campo das enfermidades raras.

Grazas á participación entusiasta dos islandeses puidéronse obter datos como os das mutacións ralacionadas coa fibrilación auricular de inicio precoz, unha infección cardíaca, cun maior risco de enfermidade hepática e con niveis elevados dunha hormona estimulante da tiroides. O xefe da investicación foi Kari Stefansson, conselleiro delegado da empresa deCODE genetics. Kari Stefansson asegura que o problema para a implantación deste traballo non é cientifico senon social,  a xente ten medo a perder a súa intimidade xenética.

Arcadi Navarro, director do departamento de ciencias e saúde experimental da universitat Pampeu Fabra, di que as mutacións identificadas con risco de enfermidade non son o máis importante nos traballos, senon demostrar que esto se podía facer a grande escala, según él acabamos de traspasar unha porta aberta fai máis de dez anos.

Tamén esta investigación aborda posibilidades terapéuticas, non só serviría para enfermidades concretas. Por exemplo, o estudo que define a porcentaxe de persoas que carecen de funcións dun determinado xene servirá para estudar como esa función é asumida por outros xenes, o que podería utilizarse para desenvolver terapias.

SIDA(síndrome de inmunodeficiencia adquirida)

1 de decembro:
 DIA MUNDIAL DA  LOITA  CONTRA A  SIDA

A síndrome de inmunodeficiencia adquirida, máis coñecida polo seu acrónimo sida, é un conxunto de enfermidades de moi diverso tipo que resultan da infección do virus de inmunodeficiencia humana (VIH).

O VIH foi descuberto en 1983 por un francés, Luc Montagnier, e foi considerado axente da nacente epidemia de sida. O seu xenoma é unha cadena de ARN que debe copiarse durante un tempo ao ADN para poder multiplicarse e así poder infectar. Este virus fai que as nosas forzas defensivas diminúan, e sexa máis doado que outros virus poidan entrar no noso organismo. Este virus, maniféstase do seguinte xeito:

                         -Período asintomático: a persoa non sente nada, e non hai ningún signo externo que axude a deter esta síndrome.

                          -Inmunodepresión crónica: o sistema inmunolóxico da persoa infectada sufriu un gran descenso.

                              -Sida: tralo descenso das defensas, o corpo empeza a ser infectado por un conxunto de enfermidades. Este conxunto denomínase Sida. Estas infeccións son:

                                  -Infeccións oportunistas: como as defensas estan baixas, os microbios teñen unha fácil entrada ao noso organismo, e iso provoca infeccións graves (tose prolongada e febre, diarreas crónicas, parálisis, tuberculose...) .

                                     -Cancros: o sarcoma de Kaposi, son placas ou nódulos que non só se atopan na pel, senón tamén nos pulmóns, nos ganglios e en case todas as vísceras. Os linfomas, que son tumores nos ganglios linfáticos.

                                       -Outras manifestacións: esta enfermidade pode acabar actuando directamente sobre o sistema nervioso central, causando así infeccións neurolóxicas (perda de memoria, falta de coordinación, confusión na linguaxe...).

A sida é a consecuencia final do VIH.

Pódese contaxiar polas seguintes vías:

                                                               1 Vía sexual.

                                                               2 Vía sanguínea.

                                                               3 Vía vertical (nai/fillo).

Algunhas formas de prevención son:

                                                      1 Parella sexual exclusiva.

                                                      2 Uso correcto do condón e sexo seguro.

                                                      3 Abstinencia sexual.

                                                      4 Uso do material esterilizado.

                                                      5 Detección oportuna do embarazo. 

Existen moitos fármacos capaces de evitar a infección e a súa progresión, estes fármacos clasifícanse segundo a proteína á que van dirixidos. En xeral está indicado o uso combinado e denomínase TARGA (terapia antirretroviral de gran actividade). Estes tratamentos por separado non teñen ningún efecto, e ningún deles, por agora, conseguiu acabar co virus.

nuestros más antiguos antepasados

Lucy es un esqueleto fosilizado, perteneciente a la especie australopithecus afarensis ,fue encontrado en 1974 a unos 159 Km de  Adís Abeba (Etiopía), por Donald Johanson y Tom Gray. Estos restos contienen 52 huesos, con 3,2 millones de años de antigüedad. Se piensa que Lucy tendría unos 20 años cuando murió (las muelas del juicio estaban recién salidas), pesaba unos 27 Kg y media 1 m de altura. Al parecer tuvo hijos, pero no se sabe cuantos. Estaba dotada de un minúsculo cráneo, comparable con el de un chimpancé, andaba sobre sus miembros posteriores, lo cual nos permite ver la evolución hacia la hominización. Esta capacidad bípeda puede deducirse gracias a la forma de su pelvis y de la articulación de la rodilla. Recibe el nombre de Lucy por que los miembros del grupo de investigación escucharon la canción "Lucy in the Sky with Diamonds" el día después de encontrar los fósiles. En el mismo lugar donde se encontró a Lucy se encontraron los huesos de dos niños, de unos cinco años, pero el esqueleto más completo era el de Lucy.

Otros restos encontrados, pertenecientes a la misma especie que Lucy, son los de Selam, encontrados también en Etiopía, a unos diez kilómetros de los hallazgos de Lucy, fueron encontrados en el 2000 por Zeresenay Alemseged. Este nuevo esqueleto de un niño del pasado es el más completo que se encontró, ya que contiene algunos dedos de los pies y de las manos ademas de todo el tórax, pero lo más impresionante es la cara, conservada completamente intacta, y con todos los dientes de leche, que aun están pegados.Sus hombros, omóplatos y sus dedos curvados parecen indicar que podía escalar por los árboles, pero sus piernas y su cadera indican claramente que caminaba sobre sus pies. Se piensa que este niño murió en una inundación, y el barro tras su muerte lo protegió de las fieras, y lo dejó llegar sano y salvo hasta el 2000.

Pero el esqueleto más sorprendente hallado hasta el momento es Ardi, encontrado también en Etiopía, a unos 72 kilómetros de Lucy.  Ardi pertenece a la especie Ardipithecus ramidus, los nuevos hallazgos fueron encontrados en 1992, y desenterrado hueso a hueso junto a algún ejemplar de la misma especie, durante dos años, por Gen Suwa. Este esqueleto tiene una antigüedad de 4,4 millones de años, pertenecía a una hembra, de unos 120 centímetros de altura y unos 50 kilogramos de peso.Se conservan manos, piernas, pelvis, pies, tobillos y gran parte de la cabeza. Los investigadores dicen que por la posición de su pelvis Ardi era bípedo mientras andaba por el suelo, pero se movía a cuatro patas mientras andaba y trepaba a los árboles.Tenia unos grandes brazos y los dedos curvados para poder agarrarse a las ramas, pero lo más curioso era el dedo gordo de los pies, que era divergente a los otros dedos para poder agarrarse con los pies a las ramas, como los grandes simios.

En 2001 fue encontrado un esqueleto que se clasifica como Ardipithecus kadabba, que vivió entre 5,77 y 5,2 millones de años. Fue descubierto por Yohannes Haile-Selassie, se dice que es la primera especie de la rama hacia los humanos, luego de la separación de los chimpancés, porque puede estar erguido pero las demás características son iguales que las de los chimpancés, como los caninos largos.

A pesar de todos los esqueletos, Lucy es la más famosa por que fue la primera en ser encontrada.